Overgangsregeling verdrag Duitsland ziet niet op na 1 januari 2016 ingegaan pensioen

Belanghebbende woont in Duitsland. Zij ontvangt vanuit Nederland een nabestaandenpensioen van de Stichting Pensioenfonds Huisartsen en het ABP. Voorts ontving zij een uitkering van het ABP. In de aangifte IB/PVV 2019 heeft zij aangegeven dat op de nabestaandenpensioenen een tarief van 20% van toepassing is, omdat dit volgens haar onder een overgangsregeling uit het nieuwe belastingverdrag met Duitsland valt. Op 26 januari 2022 heeft de inspecteur vragen gesteld aan belanghebbende. Op 11 februari 2022 is de aanslag geautomatiseerd vastgesteld, conform de aangifte. Op 18 februari 2022 heeft de inspecteur belanghebbende medegedeeld dat hij wil gaan navorderen omdat geen recht bestaat op de overgangsregeling.

In geschil is of de inspecteur een navorderingsgrond heeft. De rechtbank beslist van wel. De aanslag is namelijk te laag vastgesteld als gevolg van een fout in de zin van art. 16 lid 2 onderdeel c AWR. De fout is het geautomatiseerd vaststellen van de aanslag zonder de reactie op het verzoek om informatie af te wachten. Dit is geen beoordelingsfout. Nu sprake is van een verschil van ten minste 30% tussen de belastingschuld volgens de aanslag en de volgens de wet verschuldigde belasting, is sprake van een kenbare fout. Er kan worden nagevorderd. Vervolgens oordeelt de rechtbank dat geen recht bestaat op de overgangsregeling. Eén van de voorwaarden is dat de pensioenuitkering reeds voor 1 januari 2016 is ingegaan. Dat is hier niet het geval. Door het overlijden van de echtgenoot van belanghebbende in 2018 is het in 1999 ingegane ouderdomspensioen geëindigd en is het nabestaandenpensioen ingegaan. Dit is dus niet voor 1 januari 2016. Dat daarvoor al een ouderdomspensioen is ingegaan, doet niet ter zake.

(Beroep ongegrond.)